
იმგვარადვე მდევ... იმგვარადვე მკლავ.
ო, როგორ მომწყურდი! მწუხარეა დღე,
იმგვარივე ცა, იმგვარივე ხე.
იგივ ქარი დაჰქრის, იღუნება ბზა,
იმგვარივე მზე, იმგვარივე ზღვა.
ძლიერ... ძლიერ... ძლიერ... ვეტყვი ზენა ქარს,
იმგვარივე ხმით, იმგვარივე ზარს.
Я ведь всего только и хотел – попытаться жить тем, что само рвалось из меня наружу. Почему же это было так трудно?...
No comments:
Post a Comment